اتل متل یه بابا،که اون قدیم قدیما حسرتشو میخوردن تمومی بچه ها،

اتل متل یه دختر دردونه باباش بود،بابا هرکجا که میرفت دخترشم باهاش بود.

اون عاشق بابا بود ، بابا عاشق اون بود.به گفته بچه ها بابا چه مهربون بود

یه روز آفتابی بابا تنها گذاشتش ،عازم جبهه ها شد.دخترو جا گذاشتش چه روزای سختی بود اون روزای جدایی،چه لحظه ی بدی بود ایام بی بابایی، چه لحظه ی سختی بود اون لحظه ی رفتنش ولی بدتر از اون بود لحظه برگشتنش.

هنوز یادش نرفته،نشون به اون نشونه، اون که خودش رفته بود آوردنش به خونه.

دختر به اون سلام کرد بابا فقط نگاش کرد. ادای احترام کرد بابا فقط نگاش کرد. خاک کفش بابا را سرمه تو چشماش کرد بابا جونو بغل کرد بابا فقط نگاه کرد.

دختر براش زبون ریخت دوسه دفعه صداش کرد پیش چشماش زجه زد بابا فقط نگاش کرد

اتل متل یه بابا یه مرد بی ادعا، اتل متل یه دختر که بر عکس قدیمابراش دل میسوزونن تمومی بچه ها.دختر به فکر باباست ، بابا به فکر دختر ،گاهی تو فکر دیروز گاهی به فکر فردا.

بابا یه روزی می گفت که خیلی براش آرزو داره،ولی حالا دخترش زیرش لگن میذاره، روزی میگفت دوست دارم عروسیتو ببینم،ولی حالا دخترش میگه به پات میشینم،گفت برات بهترین عروسی رو میگیرم ،ولی حالا میشنوه تا خوب نشی نمیرم

وقت غذا که میشه سرنگ رو برمیداره یه زرده تخم مرغ تو ی سرنگ می ذاره گوشه لپ بابا سرنگ رو میفشاره برای اشک چشمش هی بهونه میاره،غصه نخور بابا جون اشکم مال پیازه،بابا با چشماش میگه خدا برات بسازه

هر شب وقتی بابا رو میخوابونه توی جاش  با کلی اندوه و غم میره سر کتاباش،حافظ رو بر میداره راه گلوش میگیره قسم میده حافظ رو خواجه بابام نمیره

دو چشمشو میبنده خدا خدا میکنه با آهی از ته دل حافظ رو باز میکنه،فال و شاهد فال رو به یک نظر می بینه نمی خونه چراکه هرشب جواب همینه دیشب که از خستگی گرسنه خوابیده بود،نیمه شب چه خواب قشنگی دیده بود

یک باغ پر از گل،پراز گل شقایق میان رود بزرگی نشسته بود تو قایق، یه خورده اون طرف ترمیون دشت لاله،بابا سوار بر اسب ، مگه میشه محاله!

بابا به آسمون رفت به پشت یک در رسید با دستای مردونش حلقه در رو کوبید،ندایی اومد از غیب دروازه رو باز کنید مهمون رسیده از راه قصری مهیا کنید.

از خواب که بیدار شد دید که وقت اذونه بوی گل نرگسی پیچیده توی خونه،    هی بابا رو صدا کرد باباچشماش بسته بود

دیگه نگاش نمیکرد بابا چقدر خسته بود

ای قصه قصه قصه یک  دختر شکسته، که دستای ظریفش چند ساله پینه بسته،

چند سالی که دختر  زرنگ و ساعی شده، از اون وقتی که بابا قطع نخاعی شده

نشونه بیعته پینه دست دختر

بهترین شفاعته نگاه گرم بابا

خیلی ها فقط سنشون بالا رفته ولی بزرگ نشدن ؛

بعضی ها هم - حتی با سن پایین - بزرگ شدن و بزرگ هستن ...

میتونه سیزده سالت باشه ، ولی بزرگ باشی؛ خیلی بزرگ

مثل یک شهید ، مثل یک حسین فهمیده ...

گفتند شهید گمنامه،

 پلاک نداشت،

اصلا هیچ نشونه ای نداشت،

 امیدواربودم روی زیر پیراهنی اش

اسمش رونوشته باشه،

نوشته بود:

«اگربرای خداست بگذارگمنام بمانم»

نوشیدن نورناب،کاریست شگفت

این پرسش را جواب، کاریست شگفت

تو گونه یک شهید را بوسیدی

بوسیدن آفتاب کاریست شگفت

                                                                                                                              قیصرامین پور